Het tijdstip van kijken kon haast niet slechter, zo vlak voor de kerstdagen. Taxi Driver gaat over de oorlogsveteraan Travis Bickle die als taxichauffeur werkt. Hij is een eenzame man die geobsedeerd is door pornografie en geweld. Hij raakt steeds verder geïrriteerd door het tuig dat er 's nachts over straat loopt. Voor Travis geen drie nachtelijke geesten die hem op het rechte spoor proberen te krijgen, zijn leven gaat steeds verder neerwaarts en hij verliest zichzelf langzaam in paranoia.
De film laat duidelijk zien hoe Travis, ondanks zijn zouteloze kritiek op en haat voor de wereld, daar op zijn eigen pijnlijk onhandige manier toch deel van probeert uit te maken. Tegen alle verwachtingen in weet hij toch de aantrekkelijke campagnemedewerkster Betsy mee uit te vragen, maar verknalt het vervolgens door haar op een film in een pornobioscoop te trakteren. Je ziet zijn onvermogen om zijn moeilijkheden onder woorden te brengen als hij probeert raad te vragen aan een oudere, door de wol geverfde mede taxichauffeur. Teleurgesteld in de liefde, richt Travis' agressie zich op de machtige mannen in de omgeving van Betsy (de madonna) als Iris (de hoer), twee vrouwen die hij op een voetstuk heeft gezet.
Met wapens verstopt in zijn holsters en cowboy boots, ontpopt hij zich als een hedendaagse versie van John Wayne uit The Searchers. Eerst probeert hij de goedgeklede en welbespraakte presidentskandidaat uit de weg te ruimen die in zijn ogen tussen hem en Betsy in staat. Als dat niet lukt richt hij zich op de mannen die zijn onschuldige Iris hebben bezoedeld. Het einde van de film werkt vervreemdend: na een enorme geweldsuitbarsting lijkt Travis te sterven. De camera zweeft alsof hij uit zijn lichaam is getreden over het bloedbad dat hij zojuist heeft aangericht. Vervolgens zie je Travis na een ontspannen praatje met zijn collega's in de taxi stappen. Hij pikt Betsy op, die hem complimenteert met zijn recente heldendaden. Het blijft onduidelijk of de regisseur hiermee de achtergrond voor de acties van Travis probeert duidelijk te maken, of het een laatste visioen betreft voordat Travis sterft, of dat hier een ironisch soort happy end wordt gesuggereerd. Omdat de hele film als een soort hypnotische droom wordt gepresenteerd en je in deze slotscène nog steeds de paranoia en de gekte in zijn ogen weerspiegeld ziet in de achteruitkijkspiegel, lijkt het om het laatste te gaan.
Reactie plaatsen
Reacties