Hoewel Science fiction is nooit echt mijn favoriete filmgenre is geweest, hou ik wel van mysterieuze, surrealistische of bovennatuurlijke gebeurtenissen in films en die verwarring veroorzaken bij de personages in de films. Wat is echt en wat is verbeelding? Dat maakte voor mij 'Close Encounters Of The Third Kind' een aangename kijkervaring. Daarnaast is Steven Spielberg niet de man van de kunstzinnige beelden, zelfs al zitten er af en toe mooie plaatjes in, maar wel de man van het effectieve camerawerk die weet hoe je films spannend moet maken. Er zitten thema's in die Spielberg vaker gebruikt in zijn films, zoals de zoekende eenling, de alleenstaande sympathieke moeder, het onschuldige kind en de onbetrouwbare autoriteiten. Sommige scènes, zoals het idee van de alien die betrapt wordt terwijl hij de koelkast leegrooft en het kind dat in zijn kinderlijke ontvankelijkheid de alien achterna gaat, komen later terug in de film ET. In deze film vormen de belevenissen van het kind slechts een van de verhaallijnen van de film, de algemene toon is wat meer volwassen. De andere verhaallijn bijvoorbeeld, waarin Roy dusdanig geobsedeerd raakt van zijn buitenaardse ervaring dat hij zijn familie van hem vervreemd, is invoelend uitgewerkt. De kijker weet, samen met de hoofdpersoon, dat de aliens er wel degelijk zijn en dat maakt dat je als kijker sympathie krijgt voor Roy in al zijn gekte, ook al dreigt het te ontsporen naar een slapstick als hij zijn huis volstort met modder om daar op zijn gemak het bouwwerk uit zijn visioen te gaan zitten kleien. Spanning is er echter ook; het vinden van een aantal verloren gewaande transportmiddelen uit een andere tijd op een onverwachte plek (een schip dat middenin een woestijn wordt gevonden) het geheimzinnig piramide-achtig bouwwerk waar mensen visioenen over krijgen en een repeterend muzikaal thema dat onderzoekers proberen te ontcijferen. Van de special effects moet de film het niet echt hebben. Spielberg's beste troef is de Hitchcockiaanse suggestie van de aanwezigheid van iets bovennatuurlijks; iemand kijkt ergens naar en je ziet aan de blik van die persoon dat diegene iets buitengewoons ziet. Er zit een aantal van dit soort ijzersterke momenten in de film, met name rondom het jongetje dat later opeens verdwijnt. In plaats van de bedroevend slecht uitgewerkte alienfiguren had de suggestie van aliens op deze manier ook kunnen voldoen.
Reactie plaatsen
Reacties