Lenny

Erg mooie biopic over het leven van Lenny Bruce, de controversiële Amerikaanse stand-up comedian. Lenny volgt enerzijds het standaard stramien van de biopic (het complete levensverhaal wordt verteld, uiteraard via een reeks flashbacks), maar voelt nooit zo aan. Dat komt niet alleen door de focus op hypocrisie of door de rokerige zwart-wit-cinematografie, maar ook doordat Lenny Bruce niet mooier neergezet werd dan hij was. Aanvankelijk een matig komiek, vervolgens een geniale improvisator en sociaal commentator en uiteindelijk een hoopje ellende. Om te zeggen dat hij een karikatuur wordt van zichzelf is misschien niet helemaal juist; hij verandert vooral een irritante priester die vergeet dat hij eigenlijk een komiek is. Bob Fosse zag Lenny Bruce als een persoonlijke held en daardoor is het alleen maar meer bewonderenswaardig dat dit niet is gaan overheersen. Ondanks dat het een biopic over een komiek is en er een aantal grappige optredens in zitten, is de toon over het geheel genomen somber en duister. Het dieptepunt is een ellenlange take vanaf een afstand genomen, waarop Bruce onder het effect van drugs een optreden vreselijk verpest. Dustin Hoffman is in deze film op zijn best: gedreven, cheeky en aangrijpend. De afwisseling tussen de interviews en de stand-up beelden en gewone gebeurtenissen uit het leven van Lenny zijn erg vernuftig door elkaar heen gemonteerd.