De eenzame politieagent die ten strijde trekt tegen de corruptie binnen de politie, was in 1973 nog een gedurfd onderwerp. De film vertelt het waar gebeurde verhaal van de New Yorkse politieman Frank Serpico, gespeeld door Al Pacino, die weigerde om smeergeld aan te nemen, wat hem niet erg populair maakte bij de vele afdelingen waarnaar hij werd overgeplaatst. Door zijn hippie-uiterlijk en afwijkende gedrag werd hij beschouwd als een echte outcast binnen het politiekorps. Hij werd bedreigd door collega-agenten en werd tijdens zijn werk op mysterieuze wijze recht in zijn gezicht geschoten. Hij overleefde de aanslag en trad op als getuige in een grote rechtszaak tegen de corruptie binnen de politie. Hoewel Pacino een overtuigende agent neerzet en zijn frustratie en angst invoelbaar is, vond ik het tempo van de film traag. Daarnaast worden er te veel personages geïntroduceerd, allemaal politieagent en allemaal corrupt. Al met al is het best een sympathieke film, kritisch en maatschappelijk betrokken maar wat mij betreft zal ik deze niet zo snel opnieuw gaan bekijken.
Reactie plaatsen
Reacties