De mensen die mij goed kennen, weten dat ik geen liefhebber ben van geweld in films. Ooit ben ik bijna van mijn stokje gegaan in de bioscoop bij Fargo, tijdens de scene waarin Steve Buscemi milimeter voor milimeter een vloeipapiertje van zijn gewonde wang afpeutert. Ik kan me soms zodanig inleven in films dat het lijkt of ik daadwerkelijk meemaak en voel wat het personage meemaakt en voelt. Sommige al te nare films ga ik daardoor uit de weg (Geen Funny Games voor mij), bij andere films neem ik de gewelddadigheden voor lief omdat deze noodzakelijk zijn voor het verhaal of voor de ontwikkeling van het personage. Bij Deliverance is het sadistische geweld dat de hoofdpersonen te verduren krijgen tijdens de beroemde "Squeel like a pig" scene, bepalend voor het verdere verloop van de film. Vier mannen gaan een eind kanoën over een rivier door een stuk bos dat binnenkort plaats moet maken voor de bouw van een nieuwe dam. Twee van de mannen worden lastiggevallen door twee angstaanjagende lokale hillbillies waarna een van hen wordt uitgekleed, tot op het bot vernederd en verkracht wordt terwijl de ander met zijn eigen riem aan een boom is vastgebonden. Inmiddels komen de andere twee mannen hen te hulp en de verkrachter wordt gedood, zijn hulpje weet te ontsnappen. De vier mannen besluiten het voorval geheim te houden en de trip af te maken, waarna het terrein steeds minder doorgaanbaar blijkt te worden en de mannen steeds meer paranoïde raken van het idee dat de andere sadist hen in de gaten houdt of nog erger, hulp is gaan halen.
Reactie plaatsen
Reacties