Misschien is The Godfather Part III minder sterk dan de eerste twee delen, maar het verhaal beklijft nog steeds voldoende om het epos in stijl af te sluiten. The Godfather Part III sluit het best aan bij de eerste film waarbij Michael door toedoen van zijn vader Don Vito moet boeten voor de maffiose praktijken van de familie Corleone. Hij had destijds gewoon geen andere optie dan meegezogen te worden in de familietraditie. In The Godfather Part II maakt hij zijn eigen keuzes en stapelt hij zijn eigen zonden en misdaden op. In The Godfather Part III probeer hij met zichzelf in het reine te komen en zijn het uiteindelijk de kinderen die het slachtoffer worden, net zoals ook hij dat heeft ervaren in het verleden. Het hoogtepunt van de film beperkt zich tot het laatste half uur waarbij de opera naar een climax leidt. Ook de laatste scène op Sicilië, ondersteund door de theatrale klassieke muziek/opera, is alles waarvoor de trilogie van de The godfather heeft gestaan. Liefde, verraad en familie staan centraal: familie is heilig, altijd en overal. Al Pacino doet het, 18 jaar na het uitkomen van het eerste deel, uitstekend. Zijn personage Michael is verouderd en ziet dat de wereld om hem heen is veranderd. Garcia is een mooi nieuw personage met heel wat potentieel. In het begin wat onstuimig, maar danig groeiend naarmate de film vordert. Het verhaal met het Vaticaan is een mooi uitgangspunt voor de film, maar komt soms wat rommelig over. Al bij al een uitstekende afsluiter van het epos over het leven van één van de machtigste fictieve maffiafamilies in de (film)geschiedenis.
Reactie plaatsen
Reacties