Ik was aangenaam verrast door de tijdloosheid van de film Badlands. Het is een choquerende film over de zelfingenomen Kit, een psychopathische nietsnut die in Holly een gewillig meisje vindt om een love-on-the-run avontuur mee te beleven à la Bonnie en Clyde. De terloopsheid waarop met de strenge vader van het meisje wordt afgerekend en de woeste moordpartijen, afgezet tegen idyllische en dromerige scènes van de twee geliefden bij hun zelfgebouwde liefdesnestje in een boomhut, de lange autoritten waarbij Holly voorleest uit de glamourbladen versterken het gevoel van de hoofdpersonen in een geïsoleerde, zelf gecreëerde werkelijkheid te leven. Martin Sheen is perfect gecast als James Dean look-a-like Kit, en Sissy Spacek, in werkelijkheid 24 jaar, is heel geloofwaardig als vijftienjarig vroegrijp kindvrouwtje. Op het ene moment lijkt ze een onschuldig kind in een te snel veranderend puberlijf, op het andere moment heeft ze meer weg van een oude gewiekste heks in het lichaam van een kind. De voice-over van Holly is naïef en kinderlijk en tegelijkertijd poëtisch en diepzinnig. Kit en Holly doen vreselijke dingen maar zijn ook verpletterend eenzaam, zelfs in hun samenzijn. Tijdens onderstaande dansscène moest ik sterk denken aan een van mijn favoriete films, Moonrise Kingdom, het lijkt een doelbewuste hommage aan Badlands. Aangezien ook de verhaallijn van die film sterk lijkt op dat van Badlands; twee outcasts die samen weglopen en voor zichzelf een geheel eigen wereld scheppen, lijkt deze knipoog van regisseur Wes Anderson naar Terence Malick, ook een eigenzinnig en onconventioneel filmmaker, voor de hand te liggen.
Reactie plaatsen
Reacties