The Good, the Bad and the Ugly is de derde film in de serie vernieuwende spaghetti Westerns van Sergio Leone die volgde op A Fistful of Dollars en For a Few Dollars more, en vestigde definitief Leones reputatie in de filmwereld. Clint Eastwood treedt opnieuw op als laconieke, anonieme anti-held als premiejager ('The Good'), die voortdurende de bandiet Eli Wallach ('The Ugly') gevangen neemt en weer vrijlaat om zijn prijs verder op te drijven. Deze twee vormen op een gegeven moment een team op zoek naar gestolen goud van de Federale bank en worden hierbij gehinderd door de opportunistische en amorele Lee von Cleef ('The Bad') Het verhaal is echter ondergeschikt aan de beelden. Het lijkt alsof Leone elk beeld op het doek componeerde alsof hij een schilderij maakte, met de ene keer prachtige doorkijkjes in het landschap en dan weer extreme close-ups van gezichten. Tel daarbij de beroemde, hypnotiserende muziek van Ennio Morricone bij op, waarbij opvallende instrumenten, elektrische gitaren en traditionele orkestratie elkaar afwisselen en je hebt een heerlijk kitscherige, briljante klassieker.
The Good, the Bad and the Ugly
« In cold blood Guess who's coming to diner »
Reactie plaatsen
Reacties