In cold blood

Goed voor twee interessante donderdagavond bestedingen was het tweeluik In Cold Blood uit 1967 en Capote uit 2005. Jazeker, een heus uitstapje naar een modernere film. Toen de Amerikaanse schrijver Truman Capote in The New York Times een klein berichtje las over een vooralsnog onopgeloste moord op een familie in Holcomb, Kansas, werd zijn interesse gewekt. Capote had enige roem en fortuin vergaard dankzij de verfilming van zijn novelle Breakfast at Tiffany's en was op zoek naar een nieuw onderwerp voor een boek. Hij kwam zelf uit een klein dorp uit het zuiden van Amerika en wilde de impact van de moord op de dorpsgemeenschap onderzoeken. Samen met zijn jeugdvriendin Harper Lee, schrijfster van To Kill a Mockingbird, interviewt hij iedereen die zijdelings met de vermoorde familie maken heeft. Hoe meer hij te weten krijgt over de details van wat zich die nacht in de woning heeft afgespeeld, hoe meer hij gefascineerd raakt door de schijnbaar zinloze en willekeurige slachting die zich heeft voorgedaan. Als de daders uiteindelijk worden gepakt, werpt Capote zich op als hun beschermheer met als doel zoveel mogelijk over de achtergronden van de moorden te weten te komen. Er ontstaat een soort emotioneel schaakspel tussen hem en de ogenschijnlijk zachtaardige half-Chereokee Perry, waarin beiden afhankelijk zijn van de ander. Perry moet Capote geïnteresseerd zien te houden zodat hij blijft procederen tegen het voltrekken van de doodstraf, Capote moet blijven liegen over zijn motieven en zich oprechte interesse voorwenden om het vertrouwen van Perry te winnen. Het boek dat Capote uiteindelijk schreef was In Cold Blood, de eerste Amerikaanse non-fictie roman. De gelijknamige verfilming uit 1967 keken we als eerste, waarna we Capote uit 2005 keken waarin de tot standkoming van het boek wordt gevolgd. In beide scènes hieronder zie je Capote in gesprek met Perry. Hoewel ik een groot fan ben van de acteerprestaties van Philip Seymour Hoffman en hij waarschijnlijk een zeer waarheidsgetrouwe versie van Truman Capote neerzet, had ik veel moeite om door zijn maniertjes en gekke stem heen te kijken om me in te kunnen leven in de m0rele dilemma's waar Capote mee worstelt.