Inmiddels zijn John en ik bij het filmjaar 1968 beland, een jaar waarin een aantal fantastische filmklassiekers zijn uitgekomen. Als eerste wil ik iets delen over The Planet of the Apes. Zelf ben ik niet zo'n liefhebber van het sciencefiction genre, vooral omdat special effects vaak óf lachwekkend gedateerd zijn waardoor ze van het verhaal afleiden, óf als visueel spektakel een mager verhaal moeten maskeren. Bij Planet of the Apes is het geheel, ondanks dat de film al 50 jaar oud is, dik in orde. Het verhaal zelf lijkt, zeker gezien de tijd dat de film uitkwam, onverfilmbaar. Ergens in de toekomst maakt een ruimteschip een noodlanding op een verlaten planeet. Al snel komt de bemanning er achter dat de apen het voor het zeggen te hebben en blijken de daar aanwezige mensen de stomme onderontwikkelde wezens te zijn. Het is knap dat het gelukt is de apenwereld geloofwaardig neer te zetten, en dat je meeleeft met het sympathieke apenpaar Cornelius en Zila, die de hoofdpersoon Taylor de mogelijkheid bieden te ontsnappen van een leven als studieobject in een dierentuin, daarnaast geeft het onvergetelijke slot de nog steeds actuele boodschap mee dat we zuinig om moeten gaan met onze planeet.
Reactie plaatsen
Reacties