La dolce vita

De titel La Dolce Vita roept bij mij onmiddelijk de associatie met het prachtige beeld van Anita Ekberg in de Trevi-fontein op, de rest van het verhaal maakte op mij beduidend minder indruk, hoewel de film geroemd wordt vanwege het treffende tijdsbeeld dat wordt neergezet van de moderne jetset van Rome in de zomer van 1959. De film, eigenlijk een uiterst donkere en cynische aanklacht op decadentie, werd een groot succes, had vele navolgers en de term paparazzi is afgeleid van een personage uit de film, Paparazzo, die het prototype was van de persfotograaf die elke toevallig passerende beroemdheid belaagd. De film volgt Marcello Rubini, die ooit een carriere als serieuze schrijver nastreefde maar nu om zijn brood te verdienen een baan als roddeljournalist heeft aangenomen waarbij hij allerlei onbeduidende beroemdheden moet volgen. Hij haalt daar weinig voldoening en waardering uit en glijdt steeds verder af als hij verliefd wordt op de wereldberoemde blonde filmster Sylvia die hem gebruikt om mee te gaan in haar grillen, waar onderstaande scene feitelijk om draait.