2CV-tjes geparkeerd in de Parijse straten, een Citroën DS die door het landschap glijdt en een chauffeur met een gleufhoed op die een liedje zingt over zijn liefje Patricia... What's not to like? Maar het mooiste aan deze film is de vrouwelijke hoofdpersoon Jean Seberg en dat vond de regisseur van deze film blijkbaar ook. Echt een verhaal is er eigenlijk niet, alleen een einzelgänger die op de vlucht is voor iets en een mooi meisje opzoekt. Zij dwalen wat door de stad, hangen wat rond in koffie barretjes en hebben oppervlakkige gesprekken met elkaar, waarbij het vluchtige van de affaire wordt onderstreept door een nogal chaotische manier van filmen en monteren. Jean Seberd (allang dood) is prachtig als vroeg Twiggy-achtig stijlicoon in deze film. Ik weet zeker dat Isobel Campbell in het begin van haar zang carrière bij Belle and Sebastian hevig geïnspireerd was door deze film.
À Bout de Souffle
« The Stranger Journal d'un Curé de Campagne »
Reactie plaatsen
Reacties