Ditmaal keken John en ik een van de meest indrukwekkende films over soldaten die terugkeren van het slagveld en hun plaats in hun families en de maatschappij proberen te hervinden. Destijds was het zeker geen kaskraker, de regisseur en schrijver waren volledig uit de mode en de film werd door de critici zowel linksige flauwekul als Marxisme verweten. De film focust zich op lotgevallen van veteranen uit zowel een welgesteld milieu, de middenklasse als de arbeidersklasse en de acteerprestatie van de acteur Harold Russell, gecast voor de rol omdat hij ook echt zijn handen kwijt was geraakt in de oorlog, doet juist door de authenticiteit aangrijpender aan dan welke oorlogsfilm dan ook.
The best years of our lives
« Mildred Pierce The postman always rings twice »
Reactie plaatsen
Reacties