Gone with the wind

Gepubliceerd op 13 april 2012 om 21:21

Kosten nog moeite werd gespaard om de beroemde bestseller over de Amerikaanse burgeroorlog te verfilmen in een episch, bijna drie uur durend meeslepend drama. Er werden drie regisseurs versleten, enorme decors gebruikt en vervolgens in de brand gestoken en een onvoorstelbaar grote hoeveelheid figuranten ingehuurd voor de slagveld scenes. Visueel gezien mag de film er dan ook absoluut zijn. Er is optimaal gebruik gemaakte van het glorieuze Technicolor om de film in stemmige pasteltinten te schieten en er zijn prachtige, dramatische shots die klassiek zijn geworden. Toch stoorde ik me aan het Amerikaanse patriottisme, de manier waarop de slavernij en de Klu Klux Clan wordt neergezet, het wispelturige karakter van Scarlett, en de aanzwengelende violenkoortjes als er zich weer een romantische scene aandiende werkten op een gegeven moment vooral op mijn lachspieren.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb