Ogenschijnlijk uit het niets verscheen er een nieuwe Orson Welles film op Netflix; The other side of the wind. De film werpt een satirische blik op het einde van Klassiek Hollywood en de opkomst van avant-gardekunstenaars in het New-Hollywood-tijdperk. Het experimentele filmproject werd tussen 1970 en 1976 opgenomen op verschillende locaties, maar de postproductie werd nooit afgerond door Welles, die in 1985 overleed. Na zijn dood, en na een reeks juridische problemen betreffende het eigendomsrecht op de film, werd de montage dankzij een investering van Netflix alsnog afgerond. Op 31 augustus 2018, meer dan 40 jaar na het beëindigen van de opnames, ging de film op het filmfestival in Venetië in première. Het verhaal kan in een paar regels worden verteld. Jake Hannaford is een 70-jarige Hollywoodregisseur die net voor zijn dood probeerde om zijn carrière uit het slop te halen door een experimentele film met veel seks uit te brengen. De film, getiteld The Other Side of the Wind, werd nooit afgemaakt omdat de hoofdrolspeler, John Dale, opstapte. De regisseur ontdekte Dale toen hij zelfmoord probeerde te plegen aan de Mexicaanse kust en maakte van hem een filmster. De film wordt vertoond aan studiobaas Max David. Billy Boyle, die deel uitmaakt van Hannafords entourage, wil extra geld losweken van de studiobaas, maar slaagt er tijdens de filmvertoning niet in om te verduidelijken waar de film over gaat. Op zijn verjaardagsfeest wordt de dronken Hannaford vergezeld door kennissen en een groep van jonge, nieuwsgierige filmmakers en critici die alles met hun camera's en bandrecorders documenteren. Terwijl het feestje vordert, wordt Hannaford steeds dronkener. Uiteindelijk krijgt hij een inzinking. Doordat de film een satirische blik werpt op Hollywood besloot Welles om de cast grotendeels in te vullen met regisseurs. Zo wordt het hoofdpersonage Jake Hannaford gespeeld door John Huston, met wie Welles bevriend was. De film begint tamelijk energiek en sfeervol. De film in de film is heel bijzonder, de scènes zijn mooi gefilmd, vol symboliek en ook de actrice ('Pocahontas') sprak me aan. Het zwart-wit gedeelte werkte voor mij niet. Nerveus geschoten en gemonteerd, waarschijnlijk bedoeld om de chaos te versterken. een beetje te veel van het goede. John Huston als een drankzuchtige bullebak begon me gedurende de film tegen te staan en ook de arrogante personages met hun wazige gesprekken. Ik kon de dialogen ook niet altijd even goed volgen. Het is ironisch dat de film die ze maken in de film ook niet af komt, het is net alsof je in alles de moeilijke ontstaansgeschiedenis terug ziet.
Reactie plaatsen
Reacties