Op mijn kijklijst op Netflix had ik deze film gezet: Spirited Away, een film waar in het grote boek van de 1001Films die je gezien moet hebben, maar liefst twee pagina's voor zijn ingeruimd. Mijn kennis van Japanse animatie films beperkt zich tot de Pokemon series die Roan en Lianne op Netflix al weer voor de tweede ronde aan het herhalen zijn, ik heb dit altijd als lelijke, schreeuwerige animaties beschouwd met rare personages en irritante stemmetjes. Maar omdat deze film zo hoog aangeschreven staat, leek het me leuk om Spirited Away met deze Japanse animatiedeskundigen te gaan kijken. Ik heb de film met groeiende verbazing zitten kijken. Correctie, ik heb niet de film met groeiende verbazing zitten kijken, maar de intense concentratie waarmee mijn kinderen de film zaten te kijken. Moet de film Brave van mijn dochter na een kwartier kijken al uit omdat ze de scène waarin de moeder in een beer veranderd veel te eng vindt, hier bleef ze met droge ogen kijken hoe de ouders van Chihiro veranderden in varkens, Chihiro alleen achterlatend in een vreemde wereld vol enge geesten, onbetrouwbare wezens en kwaadaardige heksen. Misschien heeft het te maken met het verschil hoe Aziatische verhalen verteld worden tegenover de Westerse manier van vertellen. De Westerse benadering, ik noem het voor het gemak de Disney formule, speelt op een directe manier in op het sentiment, waar de Aziatische manier meer poëtisch en ondoorgrondelijk is. De betekenis van de gebeurtenissen wordt aan de kijker overgelaten waardoor de film interessant is voor zowel jonge kijkers die magische en onbegrijpelijke gebeurtenissen zonder meer accepteren, als de oudere kijker die probeert betekenis te ontlenen aan de film op een ander niveau. Spirited Away is de Japanse tegenhanger van Alice in Wonderland, waar het jonge meisje Chihiro moet zien te overleven in een vreemde wereld met ondoorgrondelijke regels en logica, die ze in eerste instantie vol verwarring en angst maar later vol moed tegemoet treed.
Reactie plaatsen
Reacties