The Godfather Part II borduurt qua sfeer en thematiek voort op het succesvolle eerste deel van The Godfather. De film switcht heen en weer tussen verleden en heden; het verhaal van de jonge Vito Corleone en hoe hij uiteindelijk uitgroeide tot Don Corleone, en het verhaal van Michael als de nieuwe Godfather die worstelt met complexe emoties van achterdocht, verbittering en wraakzucht. The Godfather Part II is vooral een strategische film geworden met Michael Corleone die de hele tijd ligt te schaken in zijn hoofd om alle touwtjes in handen te houden en tegelijk wat tegemoet te komen aan de wil van zijn vrouw om het wereldje van het illegale af te bouwen. Die twee ambities botsen met elkaar en daartussen zit Michael Corleone geklemd. De worsteling van Michael te midden van huiselijke problemen, rivalen en medewerkers en de rondneuzende overheid, vond ik in deze film uiteindelijk minder interessant dan het in fraaie sepia geschoten verhaal van het Siciliaanse weeskind Vito, gevlucht na een bloedige vendetta waarbij zijn gehele familie omkomt en uiteindelijk in Amerika zonder enig berouw de lokale misdaadbaas uitschakelt om zijn positie in te nemen. Als gerespecteerd en welvarend man keert hij terug naar Corleone om oude rekeningen te vereffenen. De kracht van The Godfather Part II is misschien wel de twee verhaallijnen die door elkaar heen lopen. Dat houdt de film de gehele speellengte dynamisch. Prachtig, in alle drie films doorgezet symbool is de sinaasappel. Als er een sinaasappel in beeld komt, weet je dat degene die hem oppakt, er binnenkort aan zal gaan.
Reactie plaatsen
Reacties