In deze belangrijke documentaire werd een beslissend moment gemarkeerd in de definitieve splitsing tussen de streng patriottistische oudere generatie en de jeugd die zich afzette tegen de houding van Amerika in het algemeen. Woodstock werd het symbool van de zich afzettende jeugd, die gedurende drie dagen feestend, drugsgebruikend en dansend de vrijheid vierden. Documentairemaker Michael Wadleigh legde daarnaast ook vast hoe de zorgvuldig uitgedachte plannen van de organisatoren in het honderd liepen doordat er veel meer mensen kwamen opdagen dan verwacht, het weiland ver buiten de bewoonde wereld onbereikbaar was en een enorme plensbui het festivalterrein in een modderpoel veranderde. Ondanks deze tegenslagen, die gemakkelijk tot een catastrofe hadden kunnen leiden, is het festival fenomenaal vastgelegd. De optredens worden door middel van een split screen vertoond, wat een videoclipachtig effect geeft, het stereogeluid is goed vastgelegd en de film belicht verschillende gebeurtenissen van verschillende kanten, observeert slechts maar geeft geen mening. Daardoor doet de documentaire totaal niet gedateerd aan en geeft het een prachtig tijdsbeeld onder begeleiding van fantastische muziek. Met name het fragment van Jimi Hendrix die, zo lijkt het in de montage, maar door blijft soleren totdat alle bezoekers al lang en breed weg zijn. Geweldig.
Reactie plaatsen
Reacties