Een van de engste thrillers aller tijden die in de loop der jaren nog steeds niets aan kracht heeft ingeboet, is Rosemary's Baby. Het titelnummer, lieflijk ingeneuried door Mia Farrow zelf, klinkt zo misplaatst onschuldig en betoverend dat het je al de stuipen op het lijf jaagt eer de film goed en wel begonnen is. Er had geen andere actrice de hoofdrol in deze verfilming van het eveneens angstaanjagende boek van Ira Levin kunnen spelen, ze ziet er piepjong, kwetsbaar en breekbaar uit en dit wordt alleen maar erger als ze verder inteert naarmate het wezen in haar groeit. Wat de film zo eng maakt, is niet zozeer het onwaarschijnlijke verhaal over een vrouw die zonder haar instemming het kind van de duivel ter wereld brengt, maar vooral de diepgewortelde angst dat de mensen om ons heen eigenlijk anders zijn dan we denken, dat ze ons vertrouwen kunnen beschamen en dat de veiligheid die we voelen binnen het huwelijk, de vriendschap of familie eigenlijk een illusie is.
Reactie plaatsen
Reacties