Michelangelo Antonioni, ook verantwoordelijk voor het uiterst vage 'L Avventura, met daarin een mysterieuze verdwijning van een meisje in het eerste half uur van de film, wat vervolgens in de rest van de film compleet genegeerd wordt, maakte deze vage film Blow-Up, over een modefotograaf in The Swinging Sixties. De enorm gewilde fotograaf is het oppervlakkige leventje vol modellen en groupies een beetje zat en probeert door middel van spontane kiekjes meer van het echte leven te vangen. Hierbij maakt hij onbedoeld een foto van een mogelijk misdrijf en wordt hij door een mysterieuze dame gevraagd de opnames te vernietigen. Vervolgens probeert hij via vergrotingen (blow-ups) er achter te komen wat hij met zijn camera precies vastgelegd heeft. Net als 'L Avventura geeft deze film geen antwoorden, waardoor de kijker in verwarring achtergelaten wordt. De film zorgde in 1966 voor grote ophef omdat naakt in Engelstalige films nog uit den boze was. Zelf moest ik bij de getoonde vrolijke losbandigheid sterk denken aan de Austin Powers films, waarvan de makers goed naar deze film moeten hebben gekeken om het tijdsbeeld te vangen. Blow-Up laat daarentegen geen vrolijke en onschuldige indruk na uit deze tijd, maar is een portret van een snel veranderende, vervreemdende wereld vol uiterlijke schijn, met als hoogtepunt een optreden van The Yardbirds waarbij het publiek stoïcijns toe staat te kijken maar als wilde dieren toespringen als er een gitaar in het publiek wordt geworpen. De moderne jazz van de soundtrack is gecomponeerd door Herbie Hancock, hoewel het past bij de hippe sfeer van de film sprak de soundtrack mij muzikaal gezien niet zo aan.
Reactie plaatsen
Reacties