Tystnaden is het laatst deel in de Gods Zwijgen trilogie van Ingmar Bergman.Net als in Persona toont deze film een hele lege, sombere, saaie, soms wat vreemde wereld vol onsympathieke personages die elkaar constant naar het leven staan. De film is te beschouwen als de tegenhanger van Lost in Translation.
In laatstgenoemde film komen de twee personages dichter bij elkaar door de vreemde omgeving, waar ze de cultuur en de taal niet begrijpen, in de Grote Stilte gebeurt precies het omgekeerde. De twee zussen vervreemden zelfs nog meer door de situatie. Bergman geeft in deze film opnieuw zijn visie over hoe hij aankijkt tegen de verhouding tussen mensen en komt opnieuw met een niet al te positieve conclusie dat mensen langs elkaar heen communiceren. De invloeden van buitenaf (in dit geval WOII) lijken de emoties te versterken, iets wat in andere Bergman films ook terug te vinden is. Mooie film dus, met weinig dialoog, waardoor Bergman veel openlaat voor de kijker. Erg wrang einde ook, de zieke zus blijft alleen achter in het hotel, waar ze uiteindelijk ook alleen zal sterven.
Reactie plaatsen
Reacties