Deze film was weer zo'n onverwachts pareltje die mijn kijk op oude fims heeft veranderd. Het is dan wel een lange, trage film en de Japanners waren niet vies van een beetje overacting, maar het verhaal zit zo intelligent en vernuftig in elkaar dat je daar volledig doorheen prikt. Drie reizigers schuilen tijdens een storm bij de ruïnes van een tempel. De houthakker, de priester en de gewone man luisteren bij het kampvuur naar een verontrustend verhaal-in-het-verhaal over een echtpaar dat op een bospad een bandiet tegenkomt. De houthakker vindt later het lijk van de echtgenoot en legt een verklaring af bij de politie. Vervolgens wordt het verhaal een aantal keren vanuit het perspectief van een ander personage vertelt. Door de onbetrouwbaarheid van de vertellers roept het verhaal steeds meer vragen op. De impliciete boodschap van de film is, dat de mens zelf de morele beslissing maakt tussen goed en kwaad, aangezien ieder mens uiteindelijk zijn eigen waarheid creeërt.
Reactie plaatsen
Reacties