De donderdagavond film club

Murder on the Oriënt Express

Gepubliceerd op 8 juni 2020 om 14:54

Toen ik een jaar of 11 jaar was, mocht ik op zaterdagavond een beetje langer opblijven. Er waren maar twee tv zenders dus zat ik op de bank in mijn pyjama met een glaasje limonade en een gerecycled boterkuipje gevuld met paprikachips (geen idee waarom we eigenlijk geen schaaltjes hiervoor hadden) en keek mee met wat mijn ouders keken. Meestal een gezellig familieprogramma als de Showbizzquiz, de Soundmixshow of Wedden Dat. Mijn broer en zus waren toen al op de leeftijd dat ze in het weekend naar de kroeg gingen; dansen in van Rooijen in Wervershoof (mijn broer) of getooid in een vaal spijkerjasje met een Rolling Stones tong op de rug en met zwartgeverfde klompen aan naar de Landbouw in Hoogkarspel (mijn zus). Maar opeens mocht ik ook op vrijdagavond chips en limonade en keken we thuis naar Moordspel. Ik weet niet of ik op school over het programma had gehoord of via de sociale media kanalen die we destijds tot onze beschikking hadden (de Telegraaf, de Privé of via het reclameblok van de zender) of dat ik er op school iets over gehoord had, maar het was een programma dat zijn tijd ver vooruit was. Het had namelijk een interactief element. Je kon via het postkantoor, of uit de Privé 'Moordspel-kaarten'  halen en daarop je dader opschrijven en inzenden op basis van een kort filmpje aan het einde van de aflevering. Uit de juiste inzendingen werd dan een winnaar getrokken en je kon fantastische prijzen winnen - zoals drie minuten gratis winkelen (waarmee de volgende aflevering een kassabon door Ron Brandsteder werd getoond met eindbedragen van soms boven de 3500 gulden). Het programma bestond uit een speciaal voor Moordspel geschreven toneelproductie waarin een moord wordt gepleegd. Beetje bij beetje werd er meer bekend over de toedracht van de moord. In vier ronden moest het panel de dader raden. In de laatste ronde mochten de panelleden de verdachten zelf ondervragen, dat was het spannendste en daarmee mijn favoriete onderdeel. Het panellid dat in de ronden het best geraden had,  kreeg de prestigieuze titel 'Beste speurder'. Van het programma werden slechts zes afleveringen gemaakt. De oorzaak lag mede in het overlijden van een acteur uit de eerste aflevering enkele dagen na de uitzending. Omdat het journaal beelden toonde uit 'Moordspel' ontstond bij het publiek het idee dat de dood veroorzaakt was door het TV-programma, en dat Joop van den Ende verantwoordelijk was. De acteur bleek 'gewoon' aan een hartaanval te zijn overleden, maar het kwaad was al geschied. De TROS maakte het seizoen nog af, maar er kwam geen tweede reeks. Aan mij en aan mijn klasgenootjes lag dat niet, ik weet nog dat er op de maandagochtend op school uitgebreid over nagepraat werd en ik denk dat mijn fascinatie voor 'Wie Is De Mol?' en de behoefte om theorieën met andere 'Molloten' te delen mede ter grondslag ligt aan de wekelijkse spanning en opwinding rondom 'Moordspel'. En nog steeds heb ik een zwak voor 'Whodunnit's', zoals deze film Murder on the Oriënt Express uit 1974, waar in 2017 een remake van is gemaakt.

De originele film uit 1974 heeft een fantastische cast; Sean Connery, Lauren Becall, Ingrid Bergman, Michael York, Anthony Perkins, hoewel het soms goed kijken is om ze te herkennen, omdat hun gloriedagen in de cinema soms ver voor, soms ver na deze film liggen. De film betreft een Agatha Christie verfilming, met een hoofdrol voor haar vaste superspeurder Hercule Poirot. Deze vergezelt zijn Italiaanse vriend - de spoorwegdirecteur - in de beroemde Orient Express van Instanbul naar Calais. Een Amerikaan wil hem inhuren als bodyguard, maar Poirot weigert. Even later is de Amerikaan vermoord en is het aan Poirot om de moordenaar te ontmaskeren.

 

Hoewel De Oriënt Express een hele sfeervolle setting is voor een moordmysterie, komt de film een beetje kitscherig over. De film zit vol grote namen en de acteurs zetten hun rollen lekker dik aan. Albert Finney als Poirot spant daarin de kroon, het absurde en excentrieke personage lijkt wel een combinatie tussen Jansen en Jansens uit Kuifje en inspector Clouseau. Door de kitscherigheid en in het begin haast komische omstandigheden wordt de film nooit heel erg spannend. Het duurt even voordat het allemaal op gang komt, maar zodra de overhoringen beginnen wordt het toch wel erg vermakelijk. De oplossing van het moordmysterie zit goed in elkaar en de lange uitleg in de ontknopingsscène is mooi gedaan.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.