Ik heb dit fragment al een tiental keren bekeken voor de filmkwis die Jan en ik een half jaar geleden organiseerden. Dit personage, de autistische buurman die zich zelden buitenshuis vertoont, heet Boo Radley, net als het vrolijke jaren 90 bandje met de one hit wonder "Wake up Boo". En zo waren er nog veel meer bands vernoemd naar een filmpersonage waar we fragmentjes van hadden gezocht. Denk aan The Fratellis, John Coffey, Elisa Doolittle, Barbarella... Maar deze film, To Kill a Mockingbird, gebaseerd op de beroemde bestseller van Harper Lee, had ik in zijn geheel nog niet gezien. En het is werkelijk een prachtige film. Wat het zo sterk maakt, is dat het verhaal vertelt wordt vanuit het perspectief van een stel nieuwsgierige kinderen en het zich daardoor als een soort avonturenfilm laat bekijken. Maar de gebeurtenissen zijn schokkend en dieptragisch. Een film die nog lang in je onderbewustzijn blijft doorsluimeren.
Reactie plaatsen
Reacties